Mama przez tyle lat je trzymała.
Gdy je czytałem zdałem sobie sprawę ile trudu kosztowało rodziców wysłanie mnie do CZD.
Nie wiedziałem, że rodzice spotkali się z odmową przyjęcia mnie. Z tego co przeczytałem starali się kilka lat, zanim otrzymali pozytywną decyzje.
Jednak nic nigdy nie było proste, zresztą i dzisiaj jest tak samo.
Zastanawiam się czy doczekam się czasów należytej opieki medycznej. Lecz mi to chyba już nie będzie dane. Z jednego tylko się cieszę, że dzieci są zdrowe i nie będą borykać się z takimi problemami jak ja. Może im będzie już lepiej się żyło w tym naszym kraju.
Myślałem ostatnio dlaczego tak mało słyszy się o Hemofili w mediach. Sporadycznie coś gdzieś się powie czy napisze. Ludzie bardzo mało wiedzą o naszym życiu, cierpieniu. Media wolą pisać o cudownych wyleczeniach, a niestety czego by człowiek nie zrobił hemofili jak na razie nie wyleczy. I to jest smutne, po co zawracać sobie głowę garstką cierpiących, skoro co by się nie napisało i tak nadal będą cierpieć, bo naszego bólu nikt nam nie zabierze.
Pierwszy artykuł jaki się ukazał w gazecie
a to drugi i ostatni
a to fragment ulotki z zastrzyków jakie rodzice musieli sprowadzać przez pięć lat z zagranicy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz